Neuroplasticiteit
Neuroplasticiteit is het vermogen van de hersenen om synaptische verbindingen te vormen en te reorganiseren, vooral als reactie op leren of ervaring of na letsel.
Neuroplasticiteit komt overeen met twee fundamentele processen:
1. Neurogenese: kan worden gedefinieerd als een proces van het genereren van nieuwe functionele neuronen uit voorlopers; in het embryo is dit het principe van de vermenigvuldiging van neuronen en/of verbindingen
2. Synaptic pruning: dit is verantwoordelijk voor het verwijderen van inefficiënte of ongebruikte verbindingen tijdens de kindertijd en adolescentie. Dit proces speelt een belangrijke rol in de neuroplasticiteit van de hersenen en dus in ons vermogen om te leren en te onthouden.
​
Op cellulair niveau zijn verschillende mechanismen betrokken bij het herstel na verwonding
1. Reparatiemechanismen: de reorganisatie van de verbindingen door ontluiking zou nieuwe synaptische verbindingen kunnen herstellen
2. Het substitutieproces: de volledige of gedeeltelijke overname van een functie die aanvankelijk was toegewezen aan een beschadigd deel van de hersenen door een ander deel van de hersenen dat intact is gebleven en dat aanvankelijk niet betrokken was bij de functie
3. Het compensatieproces: de laesie zal leiden tot veranderingen in het dynamische karakter van cellulaire interacties, en functioneel herstel zal gebruik kunnen maken van deze veranderingen in de relaties tussen neuronale systemen.
